Specifoj de ITU-T G.652 Unureĝima Optika Fibro kaj Kablo

ITU-T-normoj estas normoj evoluigitaj por diversaj optikaj fibroj uzitaj en telekomunikadoj. Ĉi tiuj normoj difinas la trajtojn kaj karakterizaĵojn de optikaj fibroj por certigi kongruecon, efikecon kaj kunfunkcieblecon en telekomunikadaj retoj.

En la normo "ITU-T G.652 Specifoj de unureĝima optika fibro kaj kablo" evoluigita de la Internacia Telekomunika Unio Telekomunika Normiga Sektoro (ITU-T), la geometriaj, mekanikaj kaj transdona propraĵoj de unureĝima optika fibro kaj kablo kun nul-dispersia ondolongo ĉirkaŭ 1310 nm estas determinitaj trajtoj. Ĉi tiu speco de fibro estas la plej ofte uzata optika fibro por longdistancaj surteraj aplikoj.

La ĉeftrajto de unureĝima optika fibro kaj kablo estas ke ĝi estis origine optimumigita por uzo en la 1310 nm ondolonga regiono, sed hodiaŭ ĝi ankaŭ povas esti uzita en la 1550 nm regiono. La plej nova ĝisdatigo de ĉi tiu normo celas daŭrigi la daŭran komercan sukceson de ĉi tiu fibro en la evoluanta mondo de alt-efikecaj optikaj transmisiaj sistemoj.

Male al plurreĝima optika fibro, unureĝima fibro ne elmontras modalan disperson. Ĉi tio estas ĉar la fibro havas tre malgrandan sekcon kaj nur la unua reĝimo estas elsendita. Tial, unureĝimaj fibroj estas pli bonaj ĉe konservado de la precizeco de ĉiu lumpulso super pli longaj distancoj ol plurmodaj fibroj.

La ITU G.652-normo estas la unua unu-reĝima fibro-normo dizajnita fare de ITU-T. Ĝi spertis kvar reviziojn dum tempo. Inter tiuj, G.652.A kaj G.652.B fibroj nun estas malofte uzataj pro sia malbona agado en modernaj WDM-aplikoj. WDM (ondolonga divido multipleksita) estas vaste uzata en komunikadsistemoj kaj optikfibra sentsistemo. G.652.C kaj G.652.D-fibroj estas uzataj en la ondolonga regiono inter 1310 nm kaj 1550 nm, CWDM (kruda ondolonga divido multipleksita) havas reduktitan akvokronon kiu antaŭenigas kondukadon. G.652.D-fibro estas la plej ĝisdata teknologio de hodiaŭ, kiu ne nur provizas maksimuman profiton de investoj sed ankaŭ provizas la plej bonan protekton kaj estas nuntempe rekomendita kiel la elekto de fibro kiam oni disvastigas unureĝiman optikan fibron en la plej multaj aplikaj kazoj.

Unureĝimaj fibroj ĝenerale havas relative malgrandan kernon (nur kelkajn mikronojn en diametro) kaj malgrandan refraktan indeksdiferencon inter la kerno kaj la tegaĵo. La reĝima radiuso estas tipe de kelkaj mikronoj. Tamen, ekzistas ankaŭ grandaj reĝimareofibroj kiuj havas relative grandan reĝimareon.

Inter la trajtoj de unureĝima optika fibrokablado estas ke ili estas preferata opcio en longdistancaj komunikadoj pro sia kapablo konservi signalkvaliton super longdistancoj (ili havas malaltan perdan kapaciton). Male al kuprokablado, optikaj kabloj ne kondukas elektron kaj havas malpli difonadon, certigante ke optikaj signaloj en unu fibro ne malhelpas tiujn en apudaj fibroj. Unureĝimaj fibroj ĝenerale uzas laseran teknologion por signal-transsendo, kiu taŭgas por mallarĝaj kernaj diametroj, dum plurmodaj fibroj kutime uzas LED-ojn kaj estas dizajnitaj por pli mallongaj distancoj kun pli larĝa kerno.

Unureĝimaj fibro-optikaj kabloj estas utiligitaj kiel spinkablado en telekomunikadretoj pro sia alta bendolarĝkapacito, permesante pli samtempajn vokojn aŭ datumtranssendon super ununura optika fibro. Optikaj fibroj en kabloj havas tegaĵon kun pli malalta refrakta indico ol la kerno, faciligante totalan internan reflektadon kiu minimumigas signalperdon kaj konservas signalintegrecon, igante ilin daŭremaj kaj flekseblaj.

Inter la multnombraj studoj pri testado, mezurado, analizo kaj taksado, kiujn ĝi provizas por entreprenoj en diversaj sektoroj, nia organizo ankaŭ disponigas testajn servojn difinitajn en la normo "ITU-T G.652 Karakterizaĵoj de unureĝima optika fibro kaj kablo", kun sia trejnita. kaj spertaj dungitoj kaj altnivelaj teknologiaj ekipaĵoj.