Acute orale toxiciteitsanalyses

Acute toxiciteit beschrijft de schadelijke effecten van een stof die het gevolg zijn van een eenmalige blootstelling of van meerdere blootstellingen in een korte tijd (meestal minder dan 24 uur). Om te worden gedefinieerd als acute toxiciteit, moeten bijwerkingen optreden binnen 14 dagen na toediening van de stof.

Acute toxiciteit wordt onderscheiden van chronische toxiciteit, die nadelige gezondheidseffecten beschrijft van herhaalde blootstelling aan een stof gedurende een langere periode (maanden of jaren), meestal op lagere niveaus.

Het gebruik van mensen als proefpersonen voor acute toxiciteitsstudies wordt algemeen als onethisch beschouwd. Er kan echter enige informatie worden verkregen uit het onderzoek naar accidentele blootstelling van mensen (bijv. fabrieksongevallen). Verder zijn de meeste gegevens over acute toxiciteit afkomstig van dierproeven of, meer recentelijk, van in-vitrotestmethoden en gegevens over vergelijkbare stoffen.

Het doel van acute toxiciteitstesten is om een ​​idee te krijgen van de biologische activiteit van een chemische stof en zijn werkingsmechanisme. Informatie over acute systemische toxiciteit verkregen als resultaat van de tests wordt gebruikt bij de identificatie van gevaren en risicobeheer in de context van de productie, het transport en het gebruik van chemicaliën. Tegenwoordig is de LD50-waarde de basis voor de toxicologische classificatie van chemicaliën. Deze waarde is de statistisch afgeleide dosiswaarde die bij toediening in een acute toxiciteitstest naar verwachting de dood zal veroorzaken bij 50 procent van de behandelde dieren gedurende een bepaalde periode.

Laboratoriummuizen en ratten worden over het algemeen geselecteerd voor een klassiek LD50-onderzoek. Als gevolg van de uitgebreide discussie over het belang van de LD50-waarde en de daarmee gepaard gaande ontwikkeling van alternatieve procedures, eisen autoriteiten tegenwoordig in het algemeen geen conventionele LD50-tests met grote aantallen dieren. De limiettest, vaste-dosisprocedure, toxische klassemethode en min of meer allemaal vertegenwoordigen vereenvoudigde alternatieven met slechts een paar dieren. Er worden ook inspanningen geleverd om in vitro systemen te ontwikkelen. Er is bijvoorbeeld gesuggereerd dat acute systemische toxiciteit kan worden onderverdeeld in een aantal biokinetische, cellulaire en moleculaire elementen, die elk kunnen worden geïdentificeerd en gemeten in geschikte modellen.

Onze organisatie biedt ook diensten voor acute orale toxiciteitsanalyse met haar getrainde en deskundige medewerkers en geavanceerde technologische apparatuur, naast de talrijke test-, meet-, analyse- en evaluatiestudies die zij levert aan bedrijven in verschillende sectoren.