Bepaling van de koolwaterstofolie-index

Er zijn verschillende normen voor de bepaling van het gehalte aan minerale olie in verschillende matrices, of het nu water, grond of modder is. Elk van deze beschrijft een testmethode voor het bepalen van de koolwaterstofolie-index door extractie in n-heptaan gevolgd door analyse door gaschromatografie (GC).

De koolwaterstofolie-index is de som van de concentraties van langketenige en vertakte alifatische, alicyclische, aromatische en alkyl-gesubstitueerde aromatische koolwaterstoffen die in het monster aanwezig zijn en die kunnen worden geëxtraheerd met een koolwaterstofoplosmiddel met een kookpunt boven 36 graden Celsius.

Een van deze normen is de ISO 9377-2-norm, een Europese norm die opnieuw is uitgegeven door de International Organization for Standardization (ISO) (ISO 9377-2 Waterkwaliteit - Bepaling van de koolwaterstofolie-index - Deel 2: Methode met behulp van oplosmiddelextractie en gaschromatografie).

Deze norm beschrijft een testmethode voor het bepalen van de koolwaterstofolie-index in water met behulp van gaschromatografie. Deze testmethode is geschikt voor oppervlaktewater, afvalwater en water van rioolwaterzuiveringsinstallaties, waar een koolwaterstofolie-index wordt bepaald bij concentraties boven 0,1 mg/l.

De beschreven testmethode is niet toepasbaar voor de kwantitatieve bepaling van het gehalte aan essentiële minerale olie. Op basis van het piekmodel van het gaschromatogram wordt echter bepaalde kwalitatieve informatie over de samenstelling van de minerale olieverontreiniging verkregen.

Bij het bepalen van het gehalte aan minerale olie van bodem en waterbodem wordt voldaan aan de volgende norm: ISO/TR 11046 Bodemkwaliteit - Bepaling van het gehalte aan minerale olie - Door infraroodspectrometrie en gaschromatografische methode.

De massaconcentratie van dierlijk en plantaardig vet in het testmonster mag niet hoger zijn dan 150 mg/l, omdat bij hogere waarden de adsorptiecapaciteit van de waskolomvuller niet voldoende is.

Bij sterk vervuild afvalwater kan een terugwinningsverlies optreden, vooral als het veel oppervlakteactieve stoffen bevat.

Kort gezegd is de koolwaterstofolie-index de totale hoeveelheid verbindingen die uit het monster (drinkwater, oppervlaktewater en afvalwater) kunnen worden geëxtraheerd met een niet-polair oplosmiddel met een kookpunt van 39-69 graden.

Naast de talrijke test-, meet-, analyse- en evaluatiestudies die zij levert aan bedrijven in verschillende sectoren, levert onze organisatie ook diensten voor de bepaling van de koolwaterstofolie-index met haar getrainde en deskundige medewerkers en geavanceerde technologische apparatuur.