Bepaling van het molecuulgewicht

Molecuulgewicht is een kritische chemische eigenschap, vooral voor polymeren. Geavanceerde laboratoria hebben ervaren personeel en moderne hulpmiddelen om het molecuulgewicht van alle soorten verbindingen en polymeren te bepalen.

Afhankelijk van het monstermateriaal wordt het molecuulgewicht door verschillende technieken bepaald. Het molecuulgewicht en de molecuulstructuur van kleine moleculen kunnen worden bepaald met behulp van massaspectrometrie. Met behulp van een directe infusiemethode kunnen monsters rechtstreeks in de detector worden gevoerd om het molecuulgewicht van een bekend materiaal te bevestigen of om structurele karakterisering van het onbekende te geven.

Informatie over het molecuulgewicht van polymeren wordt bepaald met behulp van technieken zoals viscositeits- en grootte-uitsluitingschromatografie. Om de molecuulgewichten van polymeren te bepalen, is het noodzakelijk om de oplosbaarheid van een bepaald polymeer te begrijpen.

De eigenschappen van polymeren en andere macromoleculen zijn grotendeels afhankelijk van hun molecuulgewicht. Molecuulgewicht wordt gemeten met veel verschillende methoden, waaronder gelpermeatiechromatografie, osmometrie, lichtverstrooiing, viscosimetrie, cryoscopie, ultracentrifugatie, massaspectrometrie en eindgroepanalyse. Deze methoden vereisen echter over het algemeen een hoge monsterconcentratie, wat resulteert in onbetrouwbare resultaten voor analyten met neiging tot aggregatie, zoals geconjugeerde polymeren.

Onder hen is gelpermeatiechromatografie de meest populaire methode, die relatief eenvoudig is en ongezuiverde monsters kan verwerken en de molecuulgewichtsverdeling over een breed werkbereik kan meten. Deze methode meet de retentietijd die macromoleculen ervaren als ze door een kolom gaan die gevuld is met poreuze korrels. Deze tijd is afhankelijk van de grootte en vorm van het molecuul.

In het kort wordt een aantal methoden toegepast om experimenteel de molecuulgewichten van polymeren te bepalen. Deze omvatten de meting van zowel getalsgemiddelde als gewichtsgemiddelde molecuulgewichten. Oplossingsviscositeit is een erg handige, maar geen absolute methode. Het is ook experimenteel mogelijk om de molecuullengtes in fracties te scheiden en zo de molecuulgewichtsverdeling te meten.

Methoden voor het bepalen van het molecuulgewicht zijn gegroepeerd als absoluut, equivalent of relatief. Met absolute methoden kan het molecuulgewicht rechtstreeks uit gemeten hoeveelheden worden berekend, maar kennis van de fysische en chemische structuur van moleculen is niet vereist.

Onze organisatie biedt naast de talrijke test-, meet-, analyse- en evaluatiestudies die zij levert aan bedrijven in verschillende sectoren, ook testdiensten voor de bepaling van het molecuulgewicht met haar opgeleide en deskundige medewerkers en geavanceerde technologische apparatuur.