Zuurstofpermeabiliteitsanalyse

De zuurstofdoorlaatbaarheid van een materiaal is een functie van diffusie, d.w.z. de snelheid waarmee zuurstofmoleculen door het materiaal gaan, en de oplosbaarheid of hoeveelheid zuurstofmoleculen die per volume wordt geabsorbeerd. Zuurstofdoorlaatbaarheid is een materiaaleigenschap die beschrijft hoe gemakkelijk zuurstof door een bepaald materiaal gaat. De permeabiliteitscoëfficiënt wordt uitgedrukt als het product van diffusie en oplosbaarheid.

De ISO 18369-4-norm, ontwikkeld door de International Standards Organization (ISO), beschrijft twee verschillende testmethoden die worden gebruikt voor verschillende lenstypes of transmissiebereiken. De polarografische methode wordt toegepast op alle soorten materialen met een zuurstofdoorlaatbaarheid van 0 tot 145. De coulometrische methode wordt alleen toegepast op niet-hydrogelmaterialen. De coulometrische methode is echter ook van toepassing op zachte lenzen wanneer aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan.

Een andere internationale norm waarnaar wordt verwezen voor de bepaling van zuurstofdoorlaatbaarheid is de ASTM D3985-norm (ASTM D3985-17 standaard testmethode voor zuurstofgastransmissiesnelheid door plastic film en coating met behulp van een coulometrische sensor) ontwikkeld door de American Testing and Materials Organization (ASTM). Deze testmethode beschrijft een testmethode voor het bepalen van de stationaire transmissiesnelheid van zuurstofgas door kunststoffen in de vorm van folie, folie, geplastificeerd papier of weefsels. Met deze testmethode worden de zuurstofgastransmissiesnelheid, de doorlaatbaarheid van de film voor zuurstofgas en de zuurstofdoorlaatbaarheidscoëfficiënt in het geval van homogene materialen bepaald.is Deze testmethode claimt echter niet de enige methode te zijn voor het meten van de transmissiesnelheid van zuurstofgas. Er zijn andere methoden om de zuurstofgastransmissiesnelheid in dit opzicht te bepalen.

In het kort is de transmissiesnelheid van zuurstofgas de meting van de hoeveelheid zuurstofgas die gedurende een bepaalde periode door een stof gaat. De verkregen waarden worden gebruikt om de relatieve zuurstofbarrière-eigenschappen van verpakkingsfolies te vergelijken. Volgens de algemene regel in de industrie wordt een materiaal met een zuurstoftransmissiesnelheid van minder dan 15.5 cc/m2/24 uur beschouwd als een hoge zuurstofbarrière. Tegenwoordig ontwikkelt voedselverpakking zich in de verpakkingsindustrie en wordt onderzoek gedaan naar manieren om de blootstelling aan zuurstof te verminderen en de houdbaarheid van zuurstofgevoelige producten te verlengen.

Onze organisatie levert ook zuurstofdoorlaatbaarheidsanalyses met haar opgeleide en deskundige medewerkers en geavanceerde technologische apparatuur, naast de talrijke test-, meet-, analyse- en evaluatiestudies die het levert aan bedrijven in verschillende sectoren.