Bir Avrupa standardı olan ve arkasından Uluslararası Standartlar Teşkilatı (ISO) tarafından yayınlanan “EN ISO 14855 Kontrollü kompostlama koşulları altında plastik malzemelerin nihai aerobik biyolojik olarak parçalanabilirliğinin belirlenmesi - Gelişen karbondioksitin analizi yöntemi” standardı, aynı başlık altında yayınlanan şu alt bölümlerden oluşmaktadır:
Test malzemesi, komposttan elde edilen bir aşıya maruz bırakılır. Kompostlama, sıcaklık, havalandırma ve nemin yakından izlendiği ve kontrol edildiği bir ortamda gerçekleşir. Test yöntemi, test malzemesindeki karbonun açığa çıkan karbondioksite dönüşüm yüzdesini ve dönüşüm oranını belirlemek üzere tasarlanmıştır.
Bu standartta, olgun kompost yerine, belirli bir aktivasyon fazına sahip komposttan elde edilen termofilik mikroorganizmalarla aşılanmış bir mineral yatak (vermikülit) kullanan bir yöntem açıklanır. Bu varyant, test maddesindeki karbonun karbondioksite dönüşme yüzdesini ve dönüşüm oranını elde etmek için tasarlanmıştır.
Bu standartta açıklanan koşullar, her zaman maksimum biyolojik bozunma derecesinin gerçekleşmesi için optimum koşullara karşılık gelmeyebilir.
Prensip olarak bu test yöntemi, yoğun aerobik kompostlama sürecini simüle eden koşullar altında test malzemesinin nihai biyolojik parçalanabilirliğini ve parçalanma derecesini belirler. Kullanılan aşı, mümkünse katı belediye atıklarının organik kısmının kompostlanmasıyla elde edilen stabilize edilmiş, olgun komposttan oluşur.
Test materyali aşı ile karıştırılarak statik kompostlama kabına konulur ve burada optimum oksijen, sıcaklık ve nem koşulları altında 6 ayı geçmeyen bir test süresi boyunca yoğun bir şekilde kompostlanır.
Test malzemesinin aerobik biyobozunması sırasında karbondioksit, su, mineral tuzları ve yeni mikrobiyal hücresel bileşenler (biyokütle) nihai biyobozunma ürünleridir. Üretilen karbondioksit, kümülatif karbondioksit üretimini belirlemek için test ve boş kaplarda sürekli olarak izlenir veya düzenli aralıklarla ölçülür. Biyobozunma yüzdesi, test malzemesinden üretilen karbondioksitin, test malzemesinden üretilebilecek maksimum teorik karbondioksit miktarına oranıyla verilir. Üretilen maksimum teorik karbondioksit miktarı, ölçülen toplam organik karbon içeriğinden hesaplanır. Biyobozunma yüzdesi, test süresince karbondioksite metabolize edilmeyen yeni hücre biyokütlesine dönüştürülen karbon miktarını içermez.
Ayrıca, test sonunda test malzemesinin parçalanma derecesi belirlenir ve test malzemesinin kütle kaybı da belirlenebilir. Olgun kompost yerine vermikülit,
Vermikülit yatağı inorganik olduğundan, astarlama etkisini önemli ölçüde azaltarak yöntemin güvenilirliğini artırır. Vermikülit kullanımının bir diğer avantajı da düşük mikrobiyal aktivite seviyesi nedeniyle boş kaplarda çok az miktarda karbondioksit salınımının olmasıdır (neredeyse sıfır). Bu, düşük bozunma aktivitesi seviyelerinin hassas bir şekilde değerlendirilmesini sağlar.
Aktifleştirilmiş vermikülit ile elde edilen mineralizasyon oranları hem nihai bozunma seviyesi hem de bozunma hızı açısından olgun kompost ile elde edilenlerle aynı veya çok benzerdir.
Bu yöntem şu malzemeler için geçerlidir:
Test materyali aşıdaki mikroorganizmaları engelliyorsa, başka bir tür olgun kompost veya ön maruziyet kompostu kullanılabilir.
Prensip olarak bu yöntem, kompostlama kabındaki nem, havalandırma oranı ve sıcaklığı kontrol ederek olgun komposttaki plastik malzemenin optimum biyolojik bozunma oranını elde etmek için tasarlanmıştır. Ayrıca, küçük ölçekli bir reaktör kullanarak test malzemesinin nihai biyolojik bozunabilirliğini belirlemeyi amaçlamaktadır.
Bozunma oranı, elektronik bir terazide soda kireci ve soda talk ile doldurulmuş bir absorpsiyon kolonu kullanılarak açığa çıkan karbondioksitin kütlesini belirleyerek periyodik olarak ölçülür.
Test malzemesi, olgun komposttan elde edilen bir aşı maddesi ve deniz kumu gibi inert bir malzeme ile karıştırılır. Deniz kumu, nem ve mikroorganizmalar için tutucu bir gövde görevi görerek aktif bir rol oynar. Uygun test düzenlemelerine örnekler Ek A ve Ek B’de sunulmuştur.
Açığa çıkan karbondioksit miktarı elektronik bir terazide aralıklarla ölçülür ve karbondioksit içeriği aşağıdaki yöntemle belirlenir. Açığa çıkan karbondioksit miktarından biyolojik bozunma derecesini hesaplamak için kullanılan formülün türevi Ek C’de yer almaktadır. Bu yöntemde, yüzde olarak ifade edilen biyolojik bozunma derecesi, açığa çıkan karbondioksit miktarının teorik miktarla karşılaştırılmasıyla hesaplanır.
Biyolojik bozunmanın plato aşamasına ulaşıldığında test sonlandırılır. Sonlandırma için standart süre 45 gündür, ancak test altı aya kadar devam ettirilebilir.
Kısaca ISO 14855 standartları, kontrollü kompostlama koşulları altında plastiklerin biyolojik olarak parçalanabilirliğini değerlendirmede kritik öneme sahiptir. Özellikle biyoplastiklerin endüstriyel kompostlama sistemlerinde nasıl parçalandığının değerlendirilmesinde çevresel sürdürülebilirlikte önemli bir rol oynar.
Bu standart, şu nedenlerle çok önemlidir:
Yıllardır çok geniş bir yelpazede gerçekleştirdiği test, ölçüm, analiz ve değerlendirme çalışmaları ile her sektörden işletmelere destek olmaya çalışan kuruluşumuz, bilim ve teknoloji alanında dünyada yaşanan gelişmeleri yakından takip eden ve sürekli kendini geliştiren güçlü bir çalışan kadrosuna sahiptir. Bu çerçevede işletmelere “EN ISO 14855 Kontrollü kompostlama koşulları altında plastik malzemelerin nihai aerobik biyolojik olarak parçalanabilirliğinin belirlenmesi - Gelişen karbondioksitin analizi yöntemi” standardına uygun test hizmetleri de verilmektedir.
Randevu almak, daha detaylı bilgi edinmek yada değerlendirme talep etmek için formumuzu doldurarak size ulaşmamızı isteyebilirsiniz.
EUROLAB , raporlama ve belgelendirme faaliyetlerini, United Accreditation Foundation (UAF), Türk Akreditasyon Kurumu (TÜRKAK), Enterprise Accreditation Foundation (EAF) kuruluşundan sağladığı akreditasyona dayanarak sürdürmektedir. Enterprise Accreditation Foundation (EAF), aynı zamanda Birleşmiş Milletler (UN GLOBAL COMPACT) imzacısıdır.
