Amerikan Test ve Malzeme Kuruluşu (ASTM) tarafından geliştirilen “ASTM D1337-10 Viskozite ve bağ dayanımına göre yapıştırıcıların depolama ömrü için standart uygulama” standardında, bir yapıştırıcının depolama ömrünün viskozite, yapışma mukavemeti veya bunların bir kombinasyonu kullanılarak ölçülebildiği bir laboratuvar yöntemi açıklanmaktadır. Bu standart, bu bilginin gerekli olduğu durumlarda herhangi bir yapıştırıcının saklama ömrünü belirlemek için kullanılabilir.
Bu uygulama, viskozite testleri (Prosedür A) veya yapışma mukavemeti testleri (Prosedür B) veya her ikisi yoluyla, depolama ömrünün bir yapıştırıcı için gereken minimum belirtilen depolama ömrüne uygun olup olmadığını belirlemeyi amaçlamaktadır. Bunu, depolama ömrünü simüle eden bir dizi standart koşulun öncesinde ve sonrasında sonuçları sağlayarak yapar. Orijinal özelliğin muhafaza edilen yüzdesine veya bir özelliğin minimum değerine ilişkin gerekliliklerin belirlenmesi, ilgili malzeme spesifikasyonunda veya üretici ile kullanıcı arasında mutabakata varıldığı şekilde bulunur.
Her yapıştırıcı ürününün üretim tarihine, saklama koşullarına ve açıldığı zamana bağlı olarak yaklaşık 1-2 yıl arasında değişen bir raf ömrü olmaktadır. Bir bant rulosunun saklandığı ortam genellikle kullanılabilirliğini ve yapışkan raf ömrünü belirler. Örneğin, bir yıl boyunca rafta bırakılan mühürlü, tamamen paketlenmiş bir rulo, bir ay boyunca dışarıda bırakılan mühürsüz bir rulodan daha iyi durumda olabilir. Farklı tesislerde yapıştırıcının depolanması için farklı standartlar bulunmaktadır. Bu nedenle yapıştırıcının sıcaklık ve nem kontrollü bir ortamda saklandığından emin olmak gerekir.
Sıcaklık, bir yapıştırıcının depolanması için dikkate alınması gereken en önemli faktördür. Doğru depolama sıcaklığı yapıştırıcının kendisine bağlıdır, teknik veri sayfası yapıştırıcının hangi sıcaklıkta depolanması gerektiğini söyler. Bazı yapıştırıcılar sıcaklık değişimlerine diğerlerinden daha az duyarlıdır. Ancak genel olarak yapıştırıcıları 15 ile 25 derece arasında saklamak gerekir. Tavsiye edilenin altındaki sıcaklıklarda saklanan yapıştırıcılar kristalleşmeye başlar. Ayrıca tek bileşenli yapıştırıcılar soğukken daha viskoz hale gelir. Öte yandan, önerilenin üzerindeki sıcaklıklarda saklanan yapıştırıcılar performans kaybına uğrar. Yüksek sıcaklıkların düşük sıcaklıklara göre hasara yol açma olasılığı daha yüksektir.
Yapışma kuvveti, yapıştırıcı ile alt tabaka arasındaki arayüzey kuvvetidir ve genellikle güçlü bir yapıştırıcıyla bağlanmış düzenek tasarlanırken en önemli husustur. Bununla birlikte, etkili bir bağ oluşturmada kritik olan tek faktör yapışma kuvveti değildir. Dünyanın en sert yapıştırıcısını kullanırken bile yapıştırıcı alt tabakanın yüzeyine yapışmazsa yapıştırma başarısız olur.
Kohezyon mukavemeti, bir yapıştırıcının iç mukavemetidir, yani yapıştırıcının stres altında kendisini bir arada tutma yeteneğidir. Kohezyon kuvveti ne kadar yüksek olursa yapıştırıcı da o kadar güçlü olur. Kohezyon mukavemeti yapıştırıcının kimyasal bileşimi ile belirlenir. Yapıştırıcıların gücü, basınca duyarlı yapıştırıcılardan yapısal epoksi ve akrilik yapıştırıcılara kadar geniş bir yelpazeyi kapsar.
Yapıştırıcı seçiminde alt tabaka yüzey enerjisi önemlidir. Yüzey enerjisi, bir yapıştırıcının yakın temas kurup kurmayacağını belirleyen, bir malzemenin yüzeyinin fiziksel bir özelliğidir. Yüksek yüzey enerjisine sahip bir malzemede sıvı ıslanır veya yüzeye yayılır, düşük yüzey enerjisine sahip bir malzeme üzerinde sıvı akmaya direnir ve boncuklanır. Bir yapıştırıcının, bir bağ sağlamak için alt tabakayı ıslatması gerekir.
Bu bakımdan bir yapıştırıcının viskozitesi ve bağ dayanımı, yapıştırıcının depolama ömrünü belirlemeden önemli olmaktadır.
Kuruluşumuz, çeşitli sektörlerdeki işletmeler için verdiği sayısız test, ölçüm, analiz ve değerlendirme çalışmaları arasında, eğitimli ve uzman bir kadro ve gelişmiş teknolojik donanımı ile, “ASTM D1337-10 Viskozite ve bağ dayanımına göre yapıştırıcıların depolama ömrü için standart uygulama” standardında tanımlanan test hizmetleri de vermektedir.