Bir Fransız standardı olan NF T46-019 standardında, vulkanize veya termoplastik kauçuk malzemelerde ozon çatlamalarına mukavemet gücünü belirlemeye yönelik bir test yöntemi (statik uzama test yöntemi) tanımlanmaktadır.
Birçok uygulamada genel amaçlı elastomerler, hava koşullarına, yağlara, ateşe ve yüksek sıcaklıklara karşı yetersiz dirençlerinden dolayı uygun değildir. Bu gereksinimleri karşılamak için özel amaçlı ve özel elastomerler geliştirilmektedir. Özel amaçlı sentetik kauçuklar arasında, butil kauçuklar, etilen-propilen kauçuk, nitril kauçuk, polikloropren kauçuk, silikon kauçuk, florokarbon kauçuk ve poliüretan elastomerler bulunmaktadır.
Butil polimer zincirindeki düşük kimyasal doymamışlık seviyesi ile, ozona karşı büyük ölçüde geliştirilmiş dirence sahip bir elastomer üretilir. En düşük doymamışlık seviyesine sahip olan butil, aynı zamanda vulkanizat çapraz bağlarının tipi ve konsantrasyonundan da etkilenen yüksek seviyelerde ozon direnci sağlar.
Bu standardın amaçları doğrultusunda,
Bu konuda Uluslararası Standartlar Örgütü (ISO) tarafından da ISO 1431-1 standardı yayınlanıştır (ISO 1431-1 Kauçuk, vulkanize veya termoplastik - Ozon çatlamasına karşı direnç - Bölüm 1: Statik ve dinamik gerinim testi). Bu standartta, vulkanize veya termoplastik kauçukların, statik veya dinamik çekme gerilimi altında, belirli bir ozon konsantrasyonu içeren havaya ve doğrudan ışığın etkilerini hariç tutan koşullarda belirli bir sıcaklığa maruz kaldıklarında çatlamaya karşı direncinin tahmininde kullanılması amaçlanan test yöntemleri açıklanmaktadır.
Kuruluşumuz, çeşitli sektörlerdeki işletmeler için verdiği sayısız test, ölçüm, analiz ve değerlendirme çalışmaları arasında, NF T46-019 standardı kapsamında, vulkanize veya termoplastik kauçuğun ozon çatlamalarına dayanıklılık testi (statik uzama testi) hizmetleri de vermektedir.