EN 1621 Motosikletçilerin Mekanik Darbelere Karşı Koruyucu Giysileri

Bir Avrupa standardı olan “EN 1621 Motosikletçilerin mekanik darbelere karşı koruyucu giysileri” standardı, aynı başlık altında yayınlanan şu alt bölümlerden oluşmaktadır:

• “EN 1621-1 Bölüm 1: Darbe koruyucuları için gereklilikler ve test yöntemleri” standardında, motosiklet sürücülerinin kıyafetlerine dahil edilen veya dahil edilmesi amaçlanan veya ayrı bir ürün olarak kullanılan darbe koruyucularına ilişkin gereklilikler ve test yöntemleri açıklanmaktadır. Bu test yöntemleri, motosiklet sürerken uzuv eklemlerine giyilen zırhların koruyucu özelliklerini değerlendirmek için kullanılır.

Motosiklet sürücülerinin uzuv koruyucuları için seviye 1 ve seviye 2 olmak üzere iki performans seviyesi belirlenmiştir. Bir koruyucunun ilettiği kuvvet ne kadar düşükse, ürün o kadar koruyucu kabul edilir. Standardı geçmek için, iletilen maksimum kuvvetin ortalama 35 kN’nin altında olması ve hiçbir değerin 50 kN’nin üzerinde olmaması gerekir. Standart, yüksek (artı 40 derece) ve düşük (eksi 10 derece) sıcaklık ortamlarında performansı değerlendirmek için isteğe bağlı darbe testleri içerir.

EN1621-1 etiketli bir koruyucu, sırt hariç vücudun hemen hemen her bölgesi (omuz, dirsek, kalça, diz, eklemler) için uygundur.

Bu standardın amaçları doğrultusunda şu terimler ve tanımlar geçerlidir:

• Koruma bölgesi: Vücudun bir bölümüne koruma sağlamak üzere tasarlanmış ve belirli testlere tabi tutulan koruyucu ekipmanın belirli alanıdır.
• Koruyucu: Koruma bölgelerine bir miktar koruma sağlamak üzere tasarlanmış, enerji emici veya darbe yayıcı malzemelerin düzenlemesidir.
• A tipi koruyucu: Daha küçük boyutlu koruyuculardır. Bunlar genellikle (ancak sadece bunlarla sınırlı olmamak üzere) daha küçük sürücüler için optimize edilmiştir.
• B tipi koruyucu: Daha büyük boyutlu koruyuculardır. Bunlar genellikle (ancak sadece bunlarla sınırlı olmamak üzere) daha büyük sürücüler için optimize edilmiştir.
• Test alanı: Darbe testlerinin gerçekleştirildiği alandır. Boyut ve şekil şablon tarafından belirlenir.
• Şablon: Minimum koruma alanını doğrulamak için kullanılan esnek malzemeden yapılmış yardımcı alettir.

Aksi belirtilmedikçe, 50 mm’den büyük tüm doğrusal boyutlar artı/eksi yüzde 2 sapma ile, 50 mm’ye kadar olan boyutlar ise artı/eksi yüzde 1 sapma ile belirtilmelidir. Uzuv eklem koruyucuları, kullanım sırasında koruyucunun yerinde kalmasını sağlayacak sabitleme araçları ile donatılmalıdır. Bu gereklilik, giysilere yerleştirilecek veya dahil edilecek koruyucular için geçerli değildir.

Malzemeler, terlemeye karşı renk haslığı ile ilgili gereklilik hariç, EN 340 standardındaki malzemelerin zararsızlığına ilişkin gerekliliklere uymalıdır. Kullanıcının cildiyle temas etmesi muhtemel bileşen malzemelerin suya karşı renk haslığı, bu standarda uygun olarak belirlenmeli ve çok elyaflı referans kumaşın herhangi bir bileşeninin lekelenmesi için gri skalasının en az 4. derecesi olmalıdır.

Motosikletçi uzuv eklem koruyucuları, tabloda belirtilen minimum boyutlara sahip bir koruma bölgesi sağlamalıdır. Testler bu standartta açıklandığı gibi yapılmalıdır.

Vücut koruma bölgeleri şu şekilde kategorize edilmiştir:

• Omuz: koruyucu “S”
• Dirsek ve ön kol: koruyucu “E”
• Kalça: koruyucu “H”
• Diz ve üst tibia: koruyucu “K”
• Diz, üst ve orta tibia: koruyucu “K + L”
• Koruyucu “K” nın altındaki bacak: koruyucu “L”

Koruma bölgelerinin boyutları, standart içinde verilen tabloya uygun olmalıdır.

• “EN 1621-2 Bölüm 2: Motosikletçilerin sırt koruyucuları - Gereksinimler ve test yöntemleri” standardında, motosiklet sürücülerinin sırt koruyucularına ilişkin gereklilikler açıklanmaktadır. Bu standardın gerekliliklerini karşılayan sırt koruyucuları, motosiklet kazalarında yol yüzeylerine çarpmanın neden olduğu yaralanmalara karşı bir miktar koruma sağlar. Ayrıca, diğer araçlar gibi nesnelere çarpmanın neden olduğu yaralanmaları da bir miktar azaltabilir.

EN 1621-2 standardı, özellikle sırt ve bel koruyucularını kapsayacak şekilde tasarlanmıştır. Uzuv koruyucularının test edilmesi için EN 1621-1 standardı ile benzer bir tasarım ve test metodolojisi kullanır, ancak örs ve darbe ucunun geometrisi, sırt koruyucularının çalışma şeklini daha iyi simüle etmek için farklıdır.

Bu standart, motosikletçiliğin çeşitli disiplinlerinde ve sürücü tiplerinde sertifikalı korumanın benimsenmesini teşvik etmek için sunulan üç farklı sırt koruyucusu türünü kapsar. Bunlar tam sırt, orta sırt ve alt sırt (bel) koruyucularıdır. Zorunlu darbeler, ortam ve hidrolitik yaşlanma koşullarından sonra gerçekleştirilmelidir.

Motosikletçi sırt koruyucuları için iki performans seviyesi belirlenmiştir. Standardı geçmek için, iletilen ortalama maksimum kuvvet 18 kN’nin altında olmalı ve hiçbir değer 24 kN’nin üzerinde olmamalıdır. Bu standart ayrıca, yüksek (artı 40 derece) ve düşük (eksi 10 derece) sıcaklık ortamlarında performansı değerlendirmek için isteğe bağlı darbe testlerini de içerir.

Motosiklet sürücülerinin sırt koruyucuları, kullanımı güvenli, giyilmesi rahat ve amacına uygun olması gibi genel gereklilikleri karşılamalıdır.

Yapı malzemeleri ve içindeki maddeler, temas edenleri tehlikeye atmamalıdır. Üretici, üründe bilgisi dahilinde zararlı madde bulunmadığına dair bir beyanı ürün bilgilerine eklemelidir. Üretici, ürünlerin güvenli bir şekilde imha edilmesi ve bertaraf edilmesi ve ürünün mekanik olarak parçalanması veya yakılması sırasında ortaya çıkabilecek tehlikeler konusunda rehberlik etmelidir.

Motosikletlilerin sırt koruyucuları, kullanıcının bedenine göre belirlenen bir asgari koruma bölgesine sahip olmalıdır.

EN1621-2 standardı etiketli bir koruyucu sadece sırt koruması için sertifikalıdır.

• “EN 1621-3 Bölüm 3: Motosikletçilerin göğüs koruyucuları - Gereksinimler ve test yöntemleri” standardı, motosikletçilerin göğüs koruyucularının sağlaması gereken asgari korumayı belirtir. Bu standart, koruyucuların darbe altındaki performansına ilişkin gereklilikleri ve test yöntemlerinin ayrıntılarını, boyutlandırma gerekliliklerini, ergonomik gereklilikleri, zararsızlık, etiketleme ve bilgi sağlama gerekliliklerini içerir.

Bu standart, mekanik darbelere ve göğse düşmelere karşı sınırlı koruma sağlayan bir ürünü tanımlar. Ürün sadece havaya fırlayan taşlara (motokros sürüşünde yaygın olarak kullanılır) karşı koruma sağlamak için tasarlanmışsa, bunun yerine EN 14021 standardı geçerlidir.

EN 1621-3 standardı, motosikletçiliğin farklı disiplinlerinde ve sürücü tiplerinde sertifikalı korumanın benimsenmesini teşvik etmek için sunulan iki farklı koruyucu tasarımını kapsar. Bunlar bölünmüş ve tam koruyuculardır.

Motosikletçi göğüs koruyucuları için darbelere karşı iki performans seviyesi belirlenmiştir:

• Seviye 1 koruyucular: Darbe sönümlemesi sağlayan ancak darbe dağılımı sağlamayan yumuşak malzemeden yapılmış koruyucular içindir.
• Seviye 2 koruma: Darbe sönümlemesi ve darbe dağılımı sağlayan daha sert malzemeden yapılmış koruyucular içindir. Seviye 2 koruyucular gelişmiş koruma sağlar, ancak daha ağır olabilirler ve kısıtlama cezaları ile ilişkili olabilirler.

Bu standart, yüksek (artı 40 derece) ve düşük (eksi 10 derece) sıcaklık ortamlarında performansı değerlendirmek için isteğe bağlı darbe testleri içerir.

Motosikletçilerin göğüs koruyucuları, güvenli kullanım, rahat giyilebilirlik ve kullanım amacına uygunluk gibi genel gereklilikleri karşılamalıdır. Göğüs koruyucuları, kullanım sırasında koruyucunun yerinde kalmasını sağlayacak sabitleme veya ayar mekanizmalarıyla donatılmalıdır. Bu gereklilik, giysilere yerleştirilecek veya dahil edilecek koruyucular için geçerli değildir.

Zararsızlığı EN 1621-1 standardı gerekliliklerine uygun olmalıdır.

Motosiklet sürücülerinin göğüs koruyucuları minimum koruma alanı sağlamalıdır. Tam göğüs koruyucuları ve bölünmüş göğüs koruyucuları standart içinde verilen şekillerde tanımlanmıştır.

• “EN 1621-4 Bölüm 4: Motosikletçilerin şişirilebilir koruyucuları - Gereksinimler ve test yöntemleri” standardında, motosiklet sürücüleri için mekanik olarak etkinleştirilen şişirilebilir koruyucular için gereklilikler ve test yöntemleri açıklanmaktadır. Minimum koruma seviyesini, şişirilmiş çantanın minimum müdahale süresini ve motosiklet sürücüleri tarafından giyilen koruyucuların sağlayacağı minimum korumayı belirtir. Bu standardın gereklilikleri, çeşitli şişirilebilir koruyucu tasarımlarına uygulanabilir ve korunduğu iddia edilen tüm vücut bölgelerini ve bunların kombinasyonlarını kapsar. Bu standart kapsamındaki şişirilebilir koruyucular, motosiklet giysilerine dahil edilebilir veya uygun koruma sistemleriyle donatılabilir ve tek başlarına giyilebilir.

Bu standart, bir kaza sırasında sistemin performansına ilişkin gereklilikleri ve test yöntemlerinin ayrıntılarını, boyutlandırma, ergonomi, zararsızlık, etiketleme ve bilgi sağlama gerekliliklerini içerir. Mekanik olarak etkinleştirilenler dışındaki şişirilebilir koruyucular bu standart kapsamında değildir.

Motosiklet koruyucuları, güvenli kullanım, rahat giyilebilirlik ve amaca uygunluk gibi genel gereklilikleri karşılamalıdır. Standart içinde verilen tablo, gerekliliklerin bir özetini sunmaktadır. Aksi belirtilmedikçe, tüm değerler ve doğrusal boyutlar artı/eksi yüzde 2 sapma ile belirtilmelidir.

Bu standart, motosikletçiler için şişirilebilir darbe koruyucuları için iki performans seviyesi belirlenmiştir: Yeterli koruma sağlamak üzere tasarlanmış koruyucular için seviye 1 ve seviye 1 bir üründen daha fazla koruma sağlayan ürünler için seviye 2. Şişirilebilir koruyucuların kullanıcıyı darbelerden koruması ve tatmin edici bir süre içinde şişmesi kritik önem taşıdığından, şişirme, saniyede en az 200 kare kaydedebilen yüksek hızlı bir kamera kullanılarak analiz edilir.

Yıllardır çok geniş bir yelpazede gerçekleştirdiği test, ölçüm, analiz ve değerlendirme çalışmaları ile her sektörden işletmelere destek olmaya çalışan kuruluşumuz, bilim ve teknoloji alanında dünyada yaşanan gelişmeleri yakından takip eden ve sürekli kendini geliştiren güçlü bir çalışan kadrosuna sahiptir. Bu çerçevede işletmelere “EN 1621 Motosikletçilerin mekanik darbelere karşı koruyucu giysileri” standardına uygun test hizmetleri de verilmektedir.