EN 1972 Dalış Ekipmanı - Şnorkeller - Gereksinimler ve Test Yöntemleri

Bir Avrupa standardı olan “EN 1972 Dalış ekipmanı - Şnorkeller - Gereksinimler ve test yöntemleri” standardında, yüzücüler ve dalgıçlar için şnorkel kullanımında güvenliği artırmak amacıyla güvenlik gereklilikleri açıklanmaktadır. Bu standart, kullanıcıların yüzleri suyun altındayken su yüzeyinde nefes almalarına olanak tanıyan şnorkeller için geçerlidir. Yüzücüler ve dalgıçlar tarafından kullanılan şnorkelleri kapsar. Ancak bu standart, şnorkel borusunun yüz maskesine açıldığı kombine yüz maskeleri ve şnorkeller için geçerli değildir.

Bu standardın amaçları doğrultusunda, şu terimler ve tanımlar geçerlidir.

• Şnorkel, yüzme pozisyonunda yüzerken kullanıcının nefes almasını sağlayan, ağızlıklı bir hortum veya tüpten oluşan cihazı ifade eder. Şnorkel ayrıca valfler ve su saptırıcılar gibi isteğe bağlı cihazları da içerebilir.

Ağızlık, genellikle dişlerle tutulan, dudaklara karşı sızdırmazlık sağlayan ve havanın solunup verildiği şnorkelin bir parçasını ifade eder.

Şnorkelin yaralanmaya neden olabilecek çıkıntılı parçaları veya köşeleri ve kenarları olmamalıdır. Şnorkeller, bu standartta açıklanan görsel muayene ve boyutların test edilmesine uygun test edilmelidir. Şnorkelin boyutları standart içinde verilen tabloya uygun olmalıdır:

• A sınıfı: Akciğer kapasitesi büyük olan kişiler içindir. İç hacmi maksimum 230 ml ve lineer mesafe maksimum 380 mm’dir.
• B sınıfı: Akciğer kapasitesi küçük olan kişiler (örneğin çocuklar) içindir. İç hacmi maksimum 150 ml ve lineer mesafe maksimum 350 mm’dir.

İç hacim, solunum değişimi için şnorkelin ölü boşluğunu temsil eden hacimdir. Lineer mesafe, ağızlık açıklığının merkezi ile hava giriş açıklığının en alt kısmı arasındaki doğrusal mesafedir.

Ağızlık malzemesinin tahrişe veya sağlığa herhangi bir olumsuz etkiye neden olma olasılığı bilinmelidir. Ağızlık, örneğin dişler arasında kavramak için kulplar kullanılarak ağızda kolayca tutulacak şekilde tasarlanmalıdır. Ağızlığın ağız mukozasıyla temas eden tüm kısımları düzgün bir şekilde bitirilmelidir. Tüpün ucu ağızlığın ötesine, ağza doğru uzanmamalıdır. Ağızlık, bu standartta açıklanan görsel muayene ve boyutların test edilmesine uygun test edilmelidir.

Hava akışına karşı direnç, bu standarda göre test edildiğinde, şnorkelin inhalasyon ve ekshalasyon sırasındaki en yüksek solunum basıncı artı/eksi 10 mbar aralığında olmalıdır.

Eklemler, bu standarda göre 10 saniye boyunca 30 N’luk bir eksenel kuvvetle test edildiğinde, eklemlerde ayrılma belirtisi görülmemelidir.

Kullanım sırasında şnorkelin kaybolmasını önlemek için tüpe takılan ve isteğe bağlı olan herhangi bir şnorkel tutma cihazı, şnorkelin pozisyonunun ayarlanabileceği şekilde düzenlenmelidir. Şnorkel tutma cihazı, yüz maskesini yerinden oynatmadan şnorkelin ağızdan çıkarılmasını ve değiştirilmesini sağlamalıdır. Ayrıca bu standartta açıklanan görsel muayene ve pratik performans testine uygun test edilmelidir.

Suyun girmesini önlemek için isteğe bağlı bir kapatma vanası takılmışsa, sadece suya daldırıldığında kapanmalıdır. Suya daldırıldıktan sonra vana ilk ekshalasyonda kolayca açılmalıdır. Vana, standartta açıklanan pratik performans testine uygun test edilmelidir.

EN 1972 standardına açıklanan test yöntemleri şunlardır:

• Görsel inceleme: Görsel inceleme normal görme keskinliğinde yapılmalıdır. Görsel inceleme, cihaz işaretlemesinin, üretici tarafından sağlanan bilgilerin ve herhangi bir güvenlik veri sayfasının değerlendirilmesini içermelidir.
• Boyutların test edilmesi: Şnorkelin iç hacmi, boyut ölçümü ve hesaplaması veya şnorkeli suyla doldurarak belirlenebilir. Şnorkel, ağızlığıyla birlikte normal kullanım sırasında olacağı konuma yerleştirilir. Ağızlık açıklığının merkezi ile hava giriş açıklığının en alt kısmı arasındaki doğrusal mesafe belirlenir.
• Hava akışına karşı direnç testi: Ağızlık bir solunum simülatörüne bağlanır. Solunum simülatörünü ortam basıncı ve sıcaklığında 2,5 l/strok ile 25 strok/dakika sinüzoidal çalışmaya ayarlanır. Frekans ve genlik arasındaki sapma artı/eksi yüzde 3’ten fazla olmamalıdır. Ağızlıktaki basınç kaydı alınır. Sabit durum elde edilene kadar ölçüme devam edilir.
• Eklem mukavemet testi: Tüm ölçüm aralığı boyunca artı/eksi 2 N doğrulukla ölçüm yapma araçlarına sahip bir çekme test makinesi veya ölü ağırlık düzenlemesi kullanılır. Eklem boyunca 5 saniye boyunca düzgün bir oranda bir yük uygulanır. Kuvvet 10 saniye boyunca korunur ve eklemde herhangi bir hasar olup olmadığı incelenir.
• Pratik performans testi: Güvenlik nedenleriyle, pratik performans testleri sadece görsel inceleme ve eklem mukavemet testine göre tüm laboratuvar testleri tatmin edici bir şekilde tamamlandıktan sonra yapılmalıdır. Şnorkel, şnorkelle düzenli olarak pratik yapan denekler tarafından test edilmelidir. Her test deneği, en az 1 m derinliğe en az iki kez daldırma içeren bir test yüzmesi yapar. Test sırasında şnorkel kullanıcı tarafından öznel olarak değerlendirilir ve kullanıcının şu noktalara ilişkin yorumları testten sonra kaydedilir: şnorkel konforu, herhangi bir eklem ve bağlantının güvenliği, ağızlığın ve herhangi bir şnorkel tutma cihazının ayarlanması, ilk ekshalasyonda nefes almanın ve herhangi bir kapatma vanasının açılmasının kolaylığı ve kullanıcı tarafından talep üzerine bildirilen diğer yorumlar.

Kuruluşumuz, çeşitli sektörlerdeki işletmeler için verdiği sayısız test, ölçüm, analiz ve değerlendirme çalışmaları arasında, eğitimli ve uzman bir kadro ve gelişmiş teknolojik donanımı ile, “EN 1972 Dalış ekipmanı - Şnorkeller - Gereksinimler ve test yöntemleri” standardında tanımlanan test hizmetleri de vermektedir.