Uluslararası Standartlar Örgütü (ISO) tarafından yayınlanan “ISO 19402 Boyalar ve vernikler - Kaplamaların yapışması” standardında, bir alt tabaka üzerindeki kaplamaların yapışma mukavemetini değerlendirmek için yaygın olarak kullanılan yöntemler açıklanmaktadır. Bu, alt tabakanın altında başka bir kaplama veya alt tabakanın kendisi olabilir.
Çoğu zaman yapışma mukavemeti tek bir yöntemle yeterince değerlendirilemez. Yapışma mukavemetini ölçmek için kullanılan tamamen fiziksel yöntemler, mekanik niceliklerin (örneğin kuvvet veya burulma momenti) doğrudan ölçüldüğü yöntemlerdir. Diğer tüm yöntemler, pratik koşullara göre mekanik stres altındaki davranışın değerlendirilmesine dayanmaktadır. Bu yöntemler için viskoelastik özellikler, yapışma mukavemetinin değerlendirilmesi üzerinde geniş bir etkiye sahiptir, bu nedenle sadece bir yöntem içinde karşılaştırmalı olarak test edilebilir.
Her yöntemin kendine özgü uygulaması vardır. Uygun olmayan bir yöntem yanlış bilgilere yol açabilir. Yapıştırıcı mukavemetinin değerlendirilmesi için tüm test yöntemleri, özellikle ayırma çizgisini belirleme konusunda, test görevlisinin belirli bir rutine sahip olmasını gerektirir. Test yöntemlerinin çoğu için, test sonuçları, diğer şeylerin yanı sıra, test edilecek kaplamanın film kalınlığına bağlıdır. Ek olarak, çeşitli yöntemler için, alt tabakanın farklı pürüzlülüğü nedeniyle bir test levhası üzerindeki ve pratikteki testler arasında farklılıklar meydana gelebilir.
Hava koşullarının veya korozyon etkilerinin neden olduğu delaminasyonun etkileri bu standardın konusu değildir.
Bir yapıştırıcı mukavemeti testi sırasında çoğunlukla kohezyon hataları meydana gelirse, bu yapıştırıcı mukavemeti için bir ölçüt değildir. Ancak, kaplamanın korozyona karşı koruyucu etkisi hakkında bilgi verilebilir.
Bu standardın amaçları doğrultusunda, ISO 4618 standardında verilen terimler ve tanımlar yanı sıra şu tanımlar geçerlidir:
Çekme testi yapılırken, kaplamaya yapıştırılmış bir test silindirine (çapı 20 mm olan metal silindir) eşit olarak artan bir çekme kuvveti uygulanır ve test silindiri çekilinceye kadar devam eder. Çekme mukavemeti, test silindirini çekmek için gereken çekme kuvveti ve test silindirinin alanı hesaplanarak belirlenir.
Bükerek çıkarma testi yapılırken, motor tahrikli bir test aparatı vasıtasıyla, kaplamaya yapıştırılan bir test silindirine (12 mm veya 15 mm çapında bir metal silindir) düzgün bir şekilde artan bir burulma momenti uygulanır ve bükülerek çıkarılana kadar tutulur. Yapıştırıcı mukavemeti (kesme mukavemeti), test aparatından doğrudan kesme gerilimi olarak okunabilir.
Soyma testi 1 yapılırken, malzeme, iplik boyutu ve gözenek boyutu ile belirtilen bir kumaş, yeni uygulanan bir kaplama malzemesine yerleştirilir. Kaplamanın kürlenmesinden sonra bir çekme test cihazı üst üste binen kumaşı kavrar ve 90 derecede sürekli çekme kuvveti nedeniyle kaplama alt tabakadan soyulur. Soyma mukavemeti, soyma için gereken kuvvet olarak ve test numunesinin genişliğine atıfta bulunularak belirlenir.
Soyma testi 2 yapılırken, kaplama, elektrikle çalışan bir test aparatı vasıtasıyla belirtilen koşullar altında alt tabakadan soyulur. Soyma için gereken kuvvet belirlenir ve soyulma genişliğine atıfta bulunur.
Kama biçimli konik bir mandrel ile bükme testi yapılırken, test paneli, belirtilen geometriye sahip kama biçimli konik bir mandrel içine bastırılarak alt tabakanın yönünden deforme edilir. Deforme olmuş alanda delaminasyon kusurunun tespit edilemediği en küçük mandrel yarıçapı belirlenir.