Uluslararası Denizcilik Örgütü (IMO) tarafından yayınlanan “IMO 2010 FTP Kodu Bölüm 2 - Duman ve toksisite testi” standardında, malzemelerin ısıya maruz kaldığında aşırı miktarda duman veya zehirli gaz üretip üretmediğinden emin olmak için uygulanan bir test yöntemi açıklanmaktadır. Bu yöntem, bir ürün belirli bir radyasyona ve aleve maruz kaldığında ne kadar duman oluştuğunu değerlendirmek için kullanılır. Uygulamanın ana alanı, gemilerde kullanılmak üzere ürünleri sınıflandırmaktır.
Denizcilikte kullanılan ürünler ve malzemeler, bu standarda göre yangın testine tabi tutulur. Bu testlerden elde edilen sonuçlar, tip onayı (tekerlek işareti olarak da adlandırılır) için bir temel olarak kullanılabilir.
Tip onayı, 2014/90/EU sayılı Avrupa Parlamentosu direktifine uygun olarak düzenlenir. Gelişmiş laboratuvarlar, tekerlek işaretini elde etmek için gerekli yangın testlerini gerçekleştirebilir, belgelerini verebilir ve üretim kontrolünü gerçekleştirebilir.
Bu testler kapalı bir odada gerçekleştirilir. Test numunesi yatay olarak yerleştirilir ve termal ışımaya tabi tutulur. Numune ışımaya maruz kaldığında, odada toplanan duman yayılmaya başlar. Dumanın özgül optik yoğunluğu (saydamlığı), bir ışık kaynağı ve bir fotosel ile ölçülür. Toksisite analizi yapılırken, üretilen dumanın bir kısmı analiz için hazneden çıkarılır. Analiz, üç ışınım seviyesinin her biri için gerçekleştirilir ve diğerlerinin yanı sıra Fourier dönüşümlü kızılötesi spektroskopisi (FTIR) analiziyle şu maddeler tespit edilebilir: karbondioksit, karbon monoksit, hidroklorik asit, hidrojen bromür, hidrojen florür, hidrojen siyanür, azot oksitler ve kükürt dioksit.
Bu standartta açıklanan test yöntemi, bölmeler ve tavanlar için yüzey malzemelerini ve benzeri açıkta kalan yüzeyleri ve yer döşemelerini kapsar. Tüm duman yoğunluğunu ve gaz içeriğini kaydeden test süresi 10 dakikadır. Test sırasında numuneler, 25 veya 50 KW/m2 radyasyon ısı koşullarına maruz bırakılır.
Bu standart tasarlanırken Uluslararası Standartlar Örgütü (ISO) tarafından geliştirilen “ISO 5659-2 Plastikler - Duman oluşumu - Bölüm 2: Tek odacıklı bir testle optik yoğunluğun belirlenmesi” standardı bazı değişikliklerle esas alınmıştır. Bu standart, yatay bir yönelime yerleştirildiğinde ve kapalı bir kabinde pilot alev uygulanarak veya uygulanmadan belirtilen termal ışınım seviyelerine maruz bırakıldığında, esasen düz malzemeler, kompozitler veya 25 mm’yi aşmayan montajların numunelerinin açık yüzeyinden duman üretiminin ölçülmesine yönelik bir yöntem sunmaktadır. Bu test yöntemi tüm plastiklere uygulanabilir ve diğer malzemelerin, örneğin kauçuklar, tekstil kaplamaları, boyalı yüzeyler, ahşap ve diğer malzemelerin değerlendirilmesinde de kullanılabilir.
Bu yöntemle tespit edilen optik yoğunluk değerlerinin, test edilen form ve kalınlıktaki numune veya montaj malzemesine özgü olarak alınması ve içsel, temel özellikler olarak kabul edilmemesi amaçlanmıştır.
Bu yöntem öncelikle binaların, trenlerin ve gemilerin araştırma ve geliştirmesinde ve yangın güvenliği mühendisliğinde kullanılmak üzere tasarlanmıştır ve bina kodları veya diğer amaçlar için derecelendirmelerin temeli olarak kullanılmamıştır. Malzemelerin diğer gerçek maruz kalma koşulları altında ısıya ve aleve maruz kalması durumunda üretebileceği duman yoğunluğunu tahmin etmek için hiçbir temel sağlanmamıştır ve diğer test yöntemlerinden türetilen ölçümlerle hiçbir korelasyon kurulmamıştır.
IMO 2010 FTP Kodu Bölüm 2 standardına göre, herhangi bir test koşulunda, maksimum optik yoğunluğun ortalama değerden şu kadar yüksek olması gerekir:
Kuruluşumuz, çeşitli sektörlerdeki işletmeler için verdiği sayısız test, ölçüm, analiz ve değerlendirme çalışmaları arasında, eğitimli ve uzman bir kadro ve gelişmiş teknolojik donanımı ile, “IMO 2010 FTP Kodu Bölüm 2 - Duman ve toksisite testi” standardında tanımlanan test hizmetleri de vermektedir.
Randevu almak, daha detaylı bilgi edinmek yada değerlendirme talep etmek için formumuzu doldurarak size ulaşmamızı isteyebilirsiniz.
EUROLAB , raporlama ve belgelendirme faaliyetlerini, United Accreditation Foundation (UAF), Türk Akreditasyon Kurumu (TÜRKAK), Enterprise Accreditation Foundation (EAF) kuruluşundan sağladığı akreditasyona dayanarak sürdürmektedir. Enterprise Accreditation Foundation (EAF), aynı zamanda Birleşmiş Milletler (UN GLOBAL COMPACT) imzacısıdır.
